كشف چگونگی نصب كلاه های سنگی روی سر مجسمه های باستانی جزیره ایستر
ثبت آسان: سینا پرس نوشت: یافته های جدید باستان شناسان نشان داده است كه مجسمه های سنگی و بسیار بزرگ جزیره ایستر به روش تكان تكان دادن به محل فعلی خود آورده شده و كلاه های سنگی روی سر آن ها هم به كمك طناب و سطح شیب دار بر فراز سر مجسمه ها قرارگرفته است.
جزیره ایستر از جزایر پلی نزی است كه در جنوب شرقی اقیانوس آرام قرارگرفته و به علت وجود مجسمه های باستانی عجیبش دارای شهرتی جهانی است. این جزیره در سال ۱۸۸۸ به كشور شیلی ملحق شد و جزیره ای خاص برای این كشور بشمار می رود. در سراسر جزیره ایستر تندیس و مجسمه های یادبودی از ساكنان اولین این سرزمین باقی مانده كه به آن ها مو آی می گویند. این مجسمه های سنگی توسط مردم اولیه راپانیو تولید شده است. این جزیره از جانب یونسكو یك سایت میراث جهانی شناخته شده است كه به همراه منطقه پارك ملی راپانیو محافظت می گردد.
مطالعات دیرینه شناسی و بررسی تاریخ گذشته این جزیره نشان داده است كه مردم ساكن آن در طول تاریخ با انواع بلایای گوناگون درد و رنج از قبیل؛ خشك سالی، بیماری های همه گیر، جنگ های متعدد، تاخت وتاز ناگهانی، استعمار و تا قطع درختان جنگلی روبه رو شدند كه همین موارد سبب از بین رفت ساكنان این جزیره شد. تاریخ زندگی ساكنان اولین این جزیره به فاصله سال های ۳۰۰ تا ۱۲۰۰ میلادی برمی گردد.
برخی از مجسمه های این جزیره دارای سرپوشی بسیار عجیب وغریب هستند كه به شكل یك سنگ آذرین سرخ رنگ بر فراز سر این مجسمه ها قرار دارد. یافته های زمین شناسی نشان داده است كه این سنگ های سرخ رنگ از بخش دیگری از جزیره به این منطقه حمل شده و بعد از افراشته شدن مجسمه ها، به آن ها افزوده شده اند.
سؤالی كه برای مدت ها ذهن پژوهشگران را به خود مشغول كرده بود، چگونگی حمل این سنگ های ۱۲ تا ۱۳ تنی به بالای سر مجسمه هایی با ارتفاع حدود ۴ متر است. تیمی از باستان شناسان دانشگاه ایالتی نیویورك در بینگهمتون طی یك سال قبل به طورجدی به بررسی این مسئله پرداخته و سرانجام راز آن را كشف كردند.
.
شون دابلیو هیكسن (Sean W Hixon) مدیر این تحقیق و فارغ التحصیل از دانشكده دیرینه شناسی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا در این رابطه اظهار داشت: «بسیاری از مردم به این ایده فكر كرده اند اما گروه تحقیقاتی ما اولین گروهی است كه با اتكا به مطالعات دیرینه شناسی و شواهد قطعی به بررسی مسئله و حل آن پرداخته است.» امروزه این مورد از جانب پژوهشگران پذیرفته شده است كه این مجسمه های یكپارچه به كمك حركت سنگ ها از معدن به محل خود منتقل شده اند. در حقیقت نحوه حركت دادن این سنگ ها و مجسمه ها مشابه حركت دادن یك یخچال فریزر بزرگ توسط شما در منزل است كه آن را ذره ذره حركت داده و جابه جا می كنید. نكته جالب در این میان، وجود فاصله ۱۲ كیلومتری بین محل قرارگیری مجسمه ها و معدن اصلی آن ها است.
بر اساس گزارش منتشرشده در این رابطه در مجله علوم دیرینه شناسی (Archaeological Science) این كلاه ها بعد از احداث مجسمه ها، بعدازاینكه در قالب خام از معادن به جداشده به سمت مجسمه ها آورده شده و پس از ساخته شدن مجسمه ها روی آن ها قرار گرفتند. پژوهشگران برای اثبات این فرضیه استدلال می كنند كه سنگ های قرمز و نارنجی استفاده شده روی سر مجسمه ها را می توان در مسیر معدن تا محل فعلی مجسمه ها مشاهده كرد.
بر این اساس پژوهشگران اعتقاددارند كه سنگ های فوق الذكر با استفاده از سطح شیب دار به بالای سر مجسمه ها برده شده اند. نتایج آزمایش های فتوگرامتری و تصویربرداری های فوق پیشرفته سه بعدی نشان دهنده وجود نشانه گذاری هایی روی بدنه این كلاه ها است. این مورد نشان داده است سنگ های استفاده شده به صورت ساده روی زمین كشیده نشده اند و از سطح شیب دار بالابرده نشده اند زیرا در این صورت روی سطح صاف و مسطح سنگ ها، خراش می افتاد.
در عوض، محققان معتقدند كه بومیان این جزیره، با استفاده از فن پاركوكینگ (parbuckling technique)، یك رمپ بزرگ به بالای مجسمه ایستاده ساخته و برای انتقال بارهای سنگین از طناب های حلقوی زیر شیء بهره برده اند. این روش توسط پژوهشگران آزمایش شده و نتیجه بخش بوده است.
در این میان بهره بردن از اهرم چرخشی به شما این امكان را می دهد كه اشیای سنگین را به آرامی از سطح شیب دار بالا ببرید. به قول پژوهشگران، برای انجام این كار، به ۱۵ كارگر قوی هیكل نیاز است.
این مسئله كه چرا ساكنان جزیره ایستر این همه تلاش را انجام دادند، هنوز معلوم نیست. اغلب محققان به صراحت معتقدند كه وجود این كلاه ها برای تولید تمایز بین مجسمه ها یا نشان دادن قدرت بیشتر یك مجسمه خاص است. در این میان دلیل وجود این كلاه ها هر چه كه می خواهد باشد، باید پذیرفت كه قرار دادن این كلاه ها بر فراز سر مجسمه ها كاری كوچك نیست، ازاین رو این مجسمه ها باید برای ساكنان جزیره اهمیتی بسیار زیاد و عمیق داشته باشند. این مجسمه ها كه عموماً بسیار بزرگ هستند از سنگ های یكپارچه تولید شده و به آسمان خیره شده اند و شمار آن ها به ۸۸۷ مجسمه سنگی می رسد كه درمجموع در جزیره و در موزه آن به نمایش گذاشته شده است. در سال ۲۰۱۱ بزرگ ترین مجسمه مو آی دریكی از حفاری ها از خاك بیرون آورده شد كه نشانگر این است كه این مجسمه قدیمی تر و بزرگ تر از دیگر نمونه های كشف شده است.
5656
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد مطلب ثبت آسان