رأی گیری الكترونیكی درباره تغییر نام قانون انبساط كیهانی
ثبت آسان: سیناپرس نوشت: در جلسه اخیر اتحادیه بین المللی نجوم قرار شد از تمامی دوازده هزار عضو این اتحادیه درباره تغییر نام قانون انبساط كیهانی از قانون هابل به قانون هابل لموتر رأی گیری شود. لموتر اولین كسی بود كه به این مورد پی برد.
ستاره شناسان در حال بحث و گفتگو در مورد تغییر نام یكی از قوانین فیزیك هستند. در سی امین جلسه اتحادیه بین المللی نجوم (IAU) كه به میزبانی شهر وین، اعضای مجمع عمومی قطعنامه ای را درباره اصلاح نام قانون هابل به قانون هابل و لموتر (Hubble-Lemaître Law) تصویب كردند.
در این قطعنامه همینطور تصویب گردید نام و عنوان ژورژ لموتر (Georges Lemaître) ستاره شناس بلژیكی و ستاره شناس آمریكایی ادوین هابل (Edwin Hubble) را به قانون درك ما از گسترش جهان (انبساط كیهانی) اختصاص دهند.
درحالی كه بیشتر اعضای این نشست به این قطعنامه رأی مثبت دادند اما همینطور تصمیم گرفته شد به تمام اعضای اتحادیه بین المللی نجوم فرصت رأی دادن در این رابطه داده شود. درنتیجه، قرار شد رأی گیری به صورت الكترونیكی و از تمامی اعضای اتحادیه بین المللی نجوم انجام شده و نتیجه نهایی اعلام گردد.
پیش از این رأی گیری عمومی و الكترونیكی در سال ۲۰۰۶ در ارتباط با تغییر تعریف پلوتو از یك سیاره به یك كوتوله فضایی انجام شده بود.
اما تغییر نام قانون هابل، این سؤال را مطرح می كند كه چه كسانی باید در نام گذاری قوانین فیزیك تصمیم گیری كرده و اصولاً آیا اتحادیه بین المللی نجوم باید در هر تصمیم گیری دخیل باشد؟
قانون انبساط كیهانی
قانون انبساط كیهانی یكی از مهم ترین كشف های قرن بیستم بود. انبساط یا گسترش به این مفهوم است كه فاصله بین كهكشان ها به طوركلی در طول زمان افزایش پیداكرده و به صورت یكنواخت منبسط می گردد. مهم نیست كه شما كجای جهان هستی هستید و از چه جهتی به آن نگاه می كنید، مهم این است كه شما جهانی را می بینید كه در حال گسترش است.
سرعت و الگویی كه جهان هم اكنون بر مبنای آن در حال گسترش است، توسط قانون هابل نام گذاری شده است كه به نام ادوین هابل نام گذاری شده است كه در سال ۱۹۲۹ گزارش داد كه اطلاعات نجومی نشان دهنده گسترش جهان است.
اما هابل نخستین كسی نبود كه این قانون را كشف كرد. در سال ۱۹۲۷، ژرژ لموتر مقاله ای در مورد گسترش جهان منتشر نموده است. قانون و نظریه لموتر مبنای شكل گیری نظریه گسترش جهان بود. وی از داده های نجومی (همان اطلاعاتی كه هابل در مقاله ۱۹۲۹ خود استفاده كرد) بهره برد تا میزان گسترش جهان را تعیین كند.
در سال ۱۹۲۸، هوارد رابرتسون، ریاضیدان و فیزیكدان آمریكایی هم در مقاله ای فرمول گسترش جهان را به دست آورده و میزان گسترش محاسبه شده توسط وی بر مبنای همان داده هایی بود كه لموتر و هابل از آن ها بهره برده بودند.
رابرتسون درباره كار لموتر هیچ اطلاعی و این كشف ماحصل مطالعات و محاسبات خود وی بود اما یافته های منتشرشده توسط هابل در سال ۱۹۲۹ به احتمال زیاد تحت تأثیر لموتر بود. در ژوئیه ۱۹۲۸، لموتر و هابل طی دیدار سوم نشست اتحادیه بین المللی نجوم، یكدیگر را ملاقات كرده و طی این نشست، آن ها درباره شواهد اخترشناسی كه نشان دهنده گسترش جهان است، بحث كردند.
نام گذاری اجرام آسمانی
اتحادیه بین المللی نجوم در سال ۱۹۱۹ تأسیس شده و یكی از فعالیت های آن استانداردسازی نام گذاری اشیاء و اجرام آسمانی و تعاریف آن ها است. این اتحادیه دارای بیش از دوازده هزار عضو از ۱۰۱ كشور جهان و ۷۹ دانشگاه یا مراكز نجومی است؛ ازاین رو منطقی است كه انتظار داشته باشیم اگر قطعنامه تصویب شود، باگذشت زمان، نام جدید به صورت گسترده ای مورداستفاده قرار خواهد گرفت.
5656
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد مطلب ثبت آسان